Өйгә кайтыр идек -
Язу бирми безгә китәргә. 
Ходай язган бөтен күрәчәккә 
Кирәк булыр сабыр итәргә.

Төрле музыкалар уйнаталар. 
Безнең күңелләрне ачарга. 
Мөмкин түгел янган йөрәкләрне 
Музыкалар белән басарга.

Сабый чакта рәхәтләнеп үстек, 
Җиләк җыя идек урманда.
Ничек безгә Ходай түзем биргән 
Кар базында посып кунарга.

Минем урын якын тәрәзәгә, 
Кояш нуры килеп төшәдер. 
Әни кәбәм, сезне сагынганда 
Сызлый йөрәк, бәгърем пешәдер.

Нурлы кояш карый тәрәзәдән 
Бозлары йөри ханның нурындый. 
Ходай миңа насыйп итәрме икән 
Котылырга шушы урындый?

Әмән тынычланам шушы көндә, 
Тәрәзәдән кояш караса. 
Юк ихтыяр кулда, нихәл итим, 
Минут тормас идем яраса.

Бөтен илдә шулай сансыз кеше 
Балаларын ташлап китәләр. 
Әллә сыймаганнар җир йөзенә, 
Кан түгәргә мәҗбүр итәләр

Аяк баскан чакта йөрәк түзми, 
Кеше әгъзасына басыла. 
Гаҗәп: нинди авыр хәлләр 
Килә адәмнәрнең башына.

Бу сугышка түзми түгел адәм -
Ватыладыр шәһәр каласы. 
Адәм үлеп яткан кар астында -
Өйдә көтә мескен баласы.

Ничә бәла салган бу дөньяга 
Гитлеризм дигән патшасы. 
Бу сугыштан кайтыр бәхетлесе, 
Ләкин кайта алмас барчасы.

Сугышта булган ат, хайван да 
Михнәт күрә: агач кимерә. 
Әнкәй, больницада газиз балаң 
Сезне сагына, сагыштан тилмерә.

Илгә очып килгән матур кошның 
Вата күрмә корган оясын. 
Ходай миңа насыйп итәрме икән 
Туган илнең тыныч дөньясын?

Ут кабынган иде куфаема, 
Янып китте тәнем, пешкәнче.

Окоп эчләренә керә идек, 
Кинәнәдер идек шуңарга. 
Бу сугышлар миңа сәбәп булды 
Аяк бармакларым туңарга.

Биек тәрәзәм зур өйләрдә, 
Әкиятләр сүләп ятабыз. 
Кайсы газет укый, кайсы зарланадыр: 
Туган илгә кайчан кайтабыз?

Күктән бомба явып торган чакта, 
Урман агачлары ауганда, 
Гаҗәп итәм: ничек исән калдым, 
Яңгыр кебек пуля яуганда.

Безнең Шабай күле — түгәрәк күл, 
Кевделәргә бара елгасы, 
Рәхәт күреп үстек сабый чакта, 
Хәзер килде кайгы дөньясы.

Сабый чакта рәхәтләнеп үстек, 
Җиләк җыя идек урманда. 
Ничек безгә Ходай түзем биргән 
Кар базында посып кунарга.

Дошманнарны җиңеп кайтыр идем, 
Язу бирми безгә китәргә. 
Ходай биргән бөтен күрәчәккә 
Кирәк булыр сабыр итәргә.

Әҗәл җитми, тими икән 
Немецларның үткен пульляры, 
Госпитальдә яткан иптәшләрнең 
Сызлый аяклары, куллары.

Баз эченедә посып озын төндә,
Михнәт күрдек сугыш юлында, 
Хәзер инде туный тәнебезне 
Үткен пычак — доктор кулында.

Бер генә сүз әйтәм, ул да булса 
Үземнең сөекле анама, 
Хәерле догаңны кыл син, әни, 
Госпитальдә яткан балаңа.

Өзеп алыр идем, ашар идем 
Алма агачының алмасын. 
Алты ай тула — госпитальдә ятам, 
Ничек ахры йөрәк янмасын.

Госпитальдән чыгып киттек, 
Төн урталары җиткәч, 
Туган җиргә кайтып булмый. 
Ерак җирләргә киткәч.