*** 
Сезнең тәрәзәдән күренәме? – 
Казансуга бүген ут капты! 

...Синең генә җаның юктыр ла ул, 
Меңьяшәрлек елга түзмәде. 
Минем ярсулардан бәргәләнеп, 
Сыенырга ярын эзләде. 

Серем генә ачкан идем юкса, 
Ялкынымнан аңа ут капты. 
Берәү булса, янып бетәр иде... 
Ә мин сабыр – 
Шуңа шаккатты. 

Ә мин сабыр. 
Эчтән генә сызам, 
Ялгыз гына янам төннәрен. 
Диңгез булып аккан сөюемнең 
Тамчысын да хәтта белмәдең. 

Елга булып елга түзалмады: 
Бу ярсуны ничек күтәрсен! 
Күзләр ялкыныннан сизәр идең, 
Йә таш йөрәк, йә бер җүләр син... 

Дөрли-дөрли янып ята елга, 
Тәрәзәңдә – ялкын шәүләсе. 
Мин түзәрмен. 
Казансуның хәлен 
Сорамыйча ничек түзәрсең?! 

...Минем йөрәгемнең ялкыныннан 
Дөрләп янып ята Казансу... 

Горурлык 

Бирде Ходай бу мизгелне: 
Юллар кисештеләр. 
Тиң ярларын табышканнан 
Җаннар үбештеләр. 

Декабрьдә гөлләр атты, 
Вакыт туктап калды. 
Ялкыныннан ул Сөюнең 
Җиһан утта янды. 

Курыкмады ул мәхәббәт 
Кеше гайбәтеннән. 
...Тик көчлерәк булалмады 
Синнән һәм дә миннән. 
Икебезне җиңалмады 
Гәвам хәтле Сөю... 
Бер ярдәмче җитми калды: 
"Сине сөям", – дию. 

Син дә горур, мин дә горур, 
Киттек ике чатка. 
"Яратам", – дип әйталмадык 
Җан кушылыр чакта. 

...Горур еллар табалмады 
Сиңа торырлыкны. 
Мөгезеннән сындырасы 
Шушы горурлыкны! 

*** 
Cин күрдең иң уйчан чагымны, 
Елаган чагымны син күрдең. 
Салкыннан өшегән җанымны 
Айнымас назларга син төрдең. 
Син күрдең шатланган чагымны, 
Күзләрем ялкынын син күрдең. 
Сер иде назларым, бар дәртем – 
Син таптың. Син ачтың. Син белдең! 
Син күрдең бәхеттән очканны, 
Шашканны, туганны кабаттан. 
Син миндә... үземне ачалдың, 
Шуңа да өзелеп яратам! 

*** 
Бу – акылдан шашып сагыну, 
Бу – табыну шушы сагынуга! 
Хисләр ялкыныннан тән януы, 
Тиңләп кочагыңа сыенуга. 
Аяз күктән яшен сугудыр бу, 
Йә чүлләрдә гөлләр чәчәк ату... 
Aкылымнан шашып сагына-сагына, 
Әле һаман сине көтеп яту... 

*** 
Тәпи басып маташканым күреп 
Әти белән әни кулын сузган. 
Бер, ике, өч... адым арты адым, 
Бер ел түгел, дистә еллар узган. 

Атлап түгел, йөгереп йөрим хәзер, 
Үткән юлым ничә чакрым икән? 
Чынга ашсын өчен хыялыма 
Әти белән әни кора җилкән. 

Озын әле алда үтәр юллар, 
Тигез җире булыр, түмгәклесе. 
Абынырмын, бәлки егылырмын – 
Ходай гына белә ул хәтлесен. 

Дошман каршы төшәр, дуслар сатар, 
Әле әллә ниләр баштан узар... 
Тик җаныннан мине артык күргән 
Әти белән әни кулын сузар... 

Кирәкмәгән сөю 
Көтмәгәндә килгән сөю, 
Бер кирәкмәгән сөю! 
Тәнне яндыра алып та, 
Җан җылытмаган сөю. 

Миңа көндәш тиеш заттан 
Күчтәнәч булган сөю... 
Өчкә бүленергә булгач, 
Ник миңа килдең, сөю?! 

*** 
Тилмерәбез ике якта 
Икебез бер булыр чакта. 
Түгел бергә, аерым түгел, 
Әрнеп бәргәләнә күңел. 
Миндә син бар, синдә мин бар, 
Очар идек – безгә күк тар. 
Безнең хисләр вулкан кебек, 
Уты җанны ала телеп. 
Икебезгә – бер үк шашу, 
Юк ахыры һәм юк башы. 
Гайбәтләрдән, сүздән яклап, 
Сөю тора безне саклап. 
Икебез бер булыр чакта 
Тилмерәбез ике якта... 

Көнләшү 

Мин көнлимен сине бар җиһаннан, 
Синең янда булган һәркемнән. 
Кочагына алган кара төннән, 
Иртән каршы алган бүлмәңнән. 
Кызыл-кара каләмеңнән көнлим, 
Ул бит һәркөн синең кулыңда. 
Көнлим эзләреңне йотып алган 
Кар-буранлы сукмак, юлыңнан. 
Башың салган мендәреңнән көнлим, 
Иңнәреңнән кочкан күлмәктән. 
Күлмәгеңнең кесәсеннән көнлим – 
Ул бит якын синең йөрәккә. 
Сиңа баккан карашлардан көнлим, 
Карамасын алар, теләмим! 
...Һәркөн сиңа якынайта барган 
Хисләремнән генә көнләмим. 

Эшлекле берәүгә 

Эшләреңне куеп тор, дим, 
Ә син тыңламыйсың. 
Иң зур эшең мин икәнен 
Һаман аңламыйсың. 

Аңламыйсың мин икәнен 
Йөрәгеңдә, уйда. 
Мин – карасы каләмеңнең, 
Юлдаш олы юлда. 

Синең белән эшкә барам, 
Синең белән кайтам. 
Телим икән, мин – фәрештә, 
Телим икән, шайтан. 

Аздырам да, туздырам да, 
Мең хәйләсен табам. 
Үзем бутаган уйларың 
Үзем җайга салам. 

Мин бит инде синең сулыш, 
Синең әйтер сүзең... 
Һаман шуны аңламыйсың, 
Акыллы да үзең. 

Эш, эш дисең, уфтанасың, 
Нишлим, тыңлыйм инде. 
...Әмма миннән җитди эшең 
Була алмас мәңге! 

Ялгызлык 

Кочагына сеңдем ялгызлыкның, 
Ул үз итте, читкә какмады. 
Үзәк өзелер төннәр карасыннан 
Шул ялгызлык мине яклады. 

Чит күзләрдән мине яшерде ул, 
Беркемгә дә ишек ачмады. 
Кайчакларда: "Кит!" – дип куган булдым, 
Янәшәмдә калды, качмады. 

Ә мин аннан кайчак качкаладым, 
Башка кочакларга сыендым. 
Үзем алдап, алданырга теләп, 
Ялган вәгъдәләргә коендым. 

Ялган хисләр учагында яндым, 
Ялган шатлыкларга сөендем, 
Ялган ләззәтләрдән эрим диеп, 
Мең кат үлеп, мең кат терелдем. 

Аннан... 
Ялган камчысыннан яраланган 
Йөрәгемне кысып учыма, 
Сыенырга кочак эзләп кабат 
Бастым ялгызлыгым каршына. 

Ә ул мине кабат сыендырды – 
Дөньясының сыңар бер җанын. 
...Синдә генә үзем була алам, 
Ялгызлыгым минем, и, җаным... 

Сөенегез... 

Көткәнсездер минем беркөн 
Сыгылганым, сынганым. 
Күктән җиргә төшүемне, 
Канатларым талганын. 

Көткәнсездер күзләремдә 
Чаткыларның кимүен. 
Гел елмайган йөзләремдә 
Күз яшьләре биюен. 

Бүген менә елмаясыз: 
Сезнең урамда бәйрәм. 
Минем җаным елаганга 
Шатланганыгыз күрәм. 

Сөенегез: көчсез чагым, 
Күз яшьләрем кумадым. 
...Көчсез була алуыма 
Куаныплар елавым. 

*** 
Мин үтердем сине! 
Минем өчен 
 Юкка чыктың. 
 Сүндең. 
 Җуелдың. 
Әгәр исән калсаң, минем өчен 
Яшәү булмас кебек тоелды. 

Үлдең. Бетте. 
Үксеп-үскеп елап, 
Соңгы юлга сине озаттым. 
"Үлгән арты үлеп булмый", – диеп 
Үз-үземне, имеш, юаттым. 

Минем өчен үлде! – 
Йөрәгемне 
Ышандырдым шушы ялганга. 
Исән була торып, 
Янәшәмдә 
Сине күрмәү авыр булганга, 

Бер шәһәрдә яшәп, ятлар белән 
Читен булгач сине бүлүе, 
Мин үтердем сине... 
Сиздең микән?! – 
Бу ничәнче тапкыр үлүең?! 

Ләйсәнгә 

Син үскәнсең икән. Ә мин сиңа 
Бүләккә дип һаман курчак сайлыйм. 
Сине бала итеп калдырырга 
Теләвемне үзем аңлый алмыйм. 

Син үскәнсең икән. Сиңа хәзер 
Курчак түгел, матур күлмәк кирәк. 
Күзләр серен арттырырга сөрмә, 
Иренеңә алсу иннек кирәк. 

Син үскәнсең. Тормыш китабында 
Балачагың дигән бит ябылды. 
Еллар атлы озын, зур поездның 
Узып китте тагын бер вагоны. 

Син үскәнсең икән. Ә мин һаман 
Бала гына диеп сине саныйм. 
Кич чыгарга күлмәк сайлыйсың син, 
Ә мин һаман сиңа курчак сайлыйм…