Мин яшәрмен

Мин яшәрмен, әгәр хәтереңдә
Саклап калсаң минем хисләрне.
Исләреңдә йөртсәң, онытмасаң,
Бергә булган безнең хисләрне.
 
Мин яшәрмен, әгәр хәтереңдә
Уелып калса минем назларым.
Сагыш белән тулы күңелеңә
Кайтара алсам кабат язларын.
 
Бу җиһанның ямен, тәмен тапмыйм,
Син булмасаң әгәр янәшә.
Синсез яши алмам мин бу җирдә,
Исән булып, бәгърем, мең яшә.
 
Мин яшәрмен, әгәр хәтереңдә,
Күз карашларымны сакласаң.
Вәгъдәләргә һәрчак тугры калып,
Авыр чакта мине якласаң.
 
Китәм димә

Китәм димә, әйтмә, китәм, диеп,
Синсез яшәү мөмкин түгел бит.
Җан җылыңны тоеп янәшәңдә
Яшәр идем, иркәм, рөхсәт ит.
 
Китәм димә, әйтмә, китәм, диеп
Газаплама минем күңелне.
Кояшсыз көн, айсыз төннәр белән
Каплама син тормыш күгемне.
 
Синсез исми кебек хәтта җилләр,
Йолдызлар да синсез янмыйлар.
Моңлы итеп сайраган кошлар да
Сагышымны баса алмыйлар.
 
Китәм димә, әйтмә, китәм, диеп,
Сүнмәс утта мине яндырма.
Мәхәббәтем хакын хакла, зинһар,
Син ялгызым мине калдырма.
 
Моңсулану

Хатирәләр белән үтә минем көннәр,
Сөю хисе әле сүнмәгән.
Яшьлек узган бушка, мәхәббәтсез,
Мондый назлар мин бит күрмәгән.
 
Хыяллана күңел, нидер көтә,
Бер очрашу насыйп булырмы?!
Күзләреңә карап: "Бәгърем", – диеп,
Күңел назлар белән тулырмы?
 
Өмет сүнми әле, яна йөрәк,
Күрешү көнен көтәм, ышанам.
Яшисеңдер кебек янәшәмдә,
Күңел белән сиңа таянам.
 
Аралар да безнең ничә чакрым,
Тоеп яшим, иркәм, җылыңны.
Сөю утларында янып-көеп,
Багышладым сиңа җырымны.
 
Дустыма

Күңелемнең бик нечкәргән чагы –
Авыр сүзләр белән кагылма.
Тән ярасы китә, җан ярасын
Син ашыкма җанга салырга.
 
Күзләр тулы кайнар яшьләр белән,
Бер сәбәпсез тора тамарга.
Ялгыз күңел шулай өзгәләнә,
Тырыш, дустым, мине аңларга.