Әнкәй өе яктылыкка чумган, 
Җылылыкка, нурга төренгән. 
Ниндидер көй, моң агыла аннан 
Гөлләр тезгән тәрәз түреннән.
Монда байлык, алтын-көмеш тә юк, 
Гап-гади бер авыл өе ул.
 Нинди көй соң анда бер дә тынмый? 
Әнкәемнең җыру-көе ул.
Кайчан кайтма - йомшак күмәч әзер, 
Җыр шикелле - чәйнек кайнавы. 
Әнкәй өе көн дә кунак көтә,
Өстәл тулы катык-каймагы.
Әвереләм шунда мин сабыйга,
 Кайтсам әгәр әнкәй өенә... 
Мин күбәләк, әллә чикерткәме 
Биим шашып кубыз көенә.