* * * 
Соңгы тапкыр сине хәтерләдем,
Соңгы тапкыр йөрәк сызлады.
Гомрем буе сине сагындым мин,
Ә бүгенге көн булыр соңгысы.

Көннәр түгел, еллар сине сагнып узды,
Тормыш юлым синсез үтелде.
Миңа язмыш күптән бүләк бирде,
Булган өчен шулай түземле.

Кавышырга күптән өмет итмим,
Бар бит минем сыңар канатым.
Аның белән миңа язмыш сагыш түгел,
Сөйгәнем ул минем, тормыш юлдашым.

Һәр көн саен, сине искә төшерәм дә,
Шушы антым көн дә кабатлыйм.
Тиле яшьлек күптән узды инде.
- Онытам - дим дә, һаман онытмыйм.

* * * 
Җәйләр җиткәч, чәчкә тугайларда
Очып йөри көн дә күбәләк.
Раббым аңа бары өч көн биргән,
Ник бирмәгән икән күберәк?

Кеше туа, сөя, яши җирдә
Гомер үтә шулай, үтә тәгәрәп.
Дөнья бары өч көн генә - дибез.
Без булабыз, димәк, күбәләк.

Ник туганын, ник очканын белми,
Кайдан белсен, ул бит күбәләк.
Күңел генә өмет белән алдый,
Янар утка очкан, гүя күбәләк.

* * * 
Мин рәхмәтле һәр көн туган танга,
Мин рәхмәтле яуган ак карга.
Мин рәхмәтле кышкы салкынга да,
Күкрәк тутрып сулыш алганга.

Мин рәхмәтле әти-әниемә,
Якты дөнья бүләк иткәнгә.
Мин рәхмәтле газиз балаларга 
Әткәй-әнкәй диеп дәшкәнгә.

Мин рәхмәтле тормыш юлдашыма,
Минем өчен генә янганга.
Җиңә барып барлык киртәләрне,
Тормыш юлын бергә узганга.

Мин рәхмәтле тыныч көннәремә,
Килер диеп, язлар көткәнгә.
Кыйблаларга карап башым иям
Мин рәхмәтле һәркөн Халкыма!