***
Каты җилләр куба тора бу заманда: 
Күптән егылдык – торалмыйбыз һаман да. 
Рәхимсез кризис чорнап алды җир йөзен: 
Юл яруы авыр булыр бу томанда. 

*** 
Җил белән тартышты нәзакәтле гөл, 
Бермәл ары китте шәфкатьсез җил. 
Аптыраш: бер калкабыз, бер батабыз – 
Судагы калкавыч кебек безнең ил. 

*** 
Тәм табып, туган телендә сөйләшкәнгә – сөенәм, 
Чит-ят сүзләрне кыстырып һаваланса – көенәм. 
Әнкәм сөте белән кереп калды йөрәгемә ул, 
Татар телем – икенче кояшым – шуңа тиенәм. 

*** 
Карап торсаң гына чишмә булыр алкын, 
Җәйдә дә бәллүрдәй суы булыр салкын. 
Туган телен уяу саклар тугрылар, 
Милләтпәрвәр кимсеттермәс татар халкын. 

*** 
Тышта – гыйнвар салкыны сулышка каба, 
Бураннар да юлларны көрт белән яба. 
Шундый чакта кризис тотты якабыздан: 
Эшсезләр, эш эзләп, шәһәр буйлап чаба. 

*** 
Еллар бер-берсенә охшамас – булмас игез, 
Яңа елга аяк бастык, исеме – Үгез. 
Кризис үгездән дә яманрак – сөзеп таптар, 
Юлын япканда ялгышып, чыгармыйк мөгез! 

*** 
Әткәй үлде, тузган йортын безгә калдырып, 
Без дә яшәмәдек ташпулатлар салдырып. 
Алтын-көмеш, асылташларга табынмадык, 
Кешечә яшибез ил эшендә алдырып. 

*** 
Малай чакта кәнфит суырып үсмәдек, 
Күкрәккә ипекәй терәп тә кисмәдек. 
Ил үрләде – үсте, без дә буйга җиттек, 
Горур булдык, дошманга башны имәдек. 

*** 
Горур токымнан минем чордашларым, 
Акылын җигеп яши кордашларым. 
Тез чүкмәсләр – иманына тугры алар – 
Җил-давылларны кичкән юлдашларым. 

*** 
Ярсыма, йөрәгем, яшь чакларың күптән узган, 
Тормыш киртәләрен үтеп, икебез дә тузган. 
Чит кеше сагышын, кайгысын да уртаклашу, 
И йөрәгем, синең тибешеңне азмы бозган?! 

*** 
Тормыш корганда аклы-кара күренмәс, 
Нәфсең кытыклап торыр – һич тә сүрелмәс. 
Картлык килгәч, затлы әйбергә күз төшмәс, 
Кулларың да коньяк-ширбәткә үрелмәс. 
*** 
Эштән курыкмый: батырып эшли безнең татар, 
Төнгә кергәч, берни булмагандай йоклап ятар. 
Ә көндезен, Гали шундый, Әхмәт мондый, диеп, 
Иптәшенең яманатын тартынмыйча сатар. 

*** 
Салкын, дими, эссе, дими, үҗәт татар, 
Мәскәүдән искән җилдән генә бәгыре катар. 
Күкрәген куяр ачы җилгә – бирешмәс ул, 
Бакча итим, дип Идел-Йортын, эшләп ятар. 

*** 
Гасыр арты гасыр яшисең бит, киеп битлек, 
Күңелең тарсына, күрәсең, кылмасаң этлек. 
Ташла, татар, яман йөгең тарих чүплегенә! 
Чирең сине төпкә тарта – шундый ул хөсетлек! 

*** 
Йорт таза булыр бары имән өрлегендә, 
Ир ир булыр каны кайнаса ирлегендә. 
Гөлләр шаулап үсәр яраткан җирлегендә, 
Матурлыкның җисеме – яшәү көрлегендә. 

*** 
Өмет яшәр дәртле йөрәк типкән чакта, 
Һич тайпылмас – синең белән гел бер сафта. 
Иртә таңнан көч-ышаныч өсти сиңа, 
Безне әйдәп, гомер буе тора сафта. 

*** 
Койрык чәнчеп, сикергәләп чаба колын, 
Әйтерсең, очсыз-кырыйсыз аңа болын. 
Элдерә офыкка таба – белми кая, 
Кеше дә белми үтәсе тормыш юлын. 

*** 
Сискәнеп уянамын: бигрәк ямьсез төшләрем: 
Мине ташлап, бакый йортка күчте дус-ишләрем, 
Яшь хезмәттәшләрнең миндә эше-йомышы юк, 
Беркемгә кирәкмимен – ялгыз башым нишләрем? 

*** 
Балачагым эзләп, авылыма кайттым, 
Тауга менеп, инеш буена күз аттым. 
Авыл сүнгән, кара чәчле малай да юк, 
Табалмагач, тал төбендә үксеп яттым. 

*** 
Яңа елга керәбез. Кар чыпчык тезеннән, 
Суыгы да юк. Кыш ояла үз йөзеннән. 
Гасырлар агышы гайрәтен алган, ахры, 
Йөзе шуңа чытык – риза түгел үзеннән. 

*** 
Тәмен тоеп аша пешергән ашыңны, 
Ташлама җиргә авыр тормыш ташыңны. 
Зарлану, тез чүгү бизәми ир-атны, 
Горур атла югары тотып башыңны. 

*** 
Җәй челләсе. Кызды бу эсседән баш түбәсе, 
Минем алда – шылдырап кипкән печән күбәсе. 
Кышын печән ашаган сыерның сөте тәмле, 
Хуш исле бу күбәне, дим, әллә ятып үбәсе. 

*** 
Кичә уй-хисләрем тора иде елгадай ташып, 
Дөнья киңлекләренә җәелеп, күкләргә ашып. 
Бүген никтер илһам чишмәм тынды – һич җырламый: 
Энҗе сүзләр табалмыйча, утырамын баш кашып. 

*** 
Диңгез дулкыннарын ера-ера кыю йөздем, 
Салкын җилләргә бирешмәдем – барыбер түздем. 
Эшләдем, көчем-акылым җигеп – тормыш кордым, 
Бакча үстереп, җимешләрен кинәнеп өздем. 

*** 
Насыйп ярым булып, син тугансың Җирдә, 
Тотынышып, зур юл үттек, мендек үргә. 
Ике мәхәббәтне кушып, үреп бергә, 
Шатланып яшибез хатын белән бергә. 

*** 
Еракта калган еллардан эзлим иркәмне – 
Бергә гомер иткән сөекле Күркәмне. 
Сискәнеп, көрсенеп уянам йокымнан: 
Сагыш белән каршылыйм яңа иртәмне. 

*** 
Тартынмыйча әйт, кадерлем, назлы сүзләреңне, 
Ымсынган күземә багып йолдыз күзләреңне. 
Иркә искән җилдәй йомшак сыйпап үбәр идем 
Таң балкышын көнләштергән йөзләреңне. 

*** 
Исемең ерак галәмнән Җир кызы – 
Күкнең балкып янган серле йолдызы. 
Апаң минем кочакка кереп эри, 
Беләсеңме, син кем? Җизнәң балдызы. 

*** 
Назланасың, дөрләтәсең, йөрәгең ялкынын, 
Кугансың якыннарыңнан битарафлык салкынын. 
Кояштай елмаеп керфекләрең каккан өчен 
Бирер идем сиңа бу дөньяның бар алтынын. 

*** 
Кыш кышлыгын итәр, җелегеңә җитәр, 
Кар-бураннарын дулатып, шашып бетәр. 
Киез итек кигән, шәл бөркәнгән кызлар, 
Сиңа исләре китмичә, ары үтәр. 

*** 
Тутырып ач тәрәзәңне, әй җанашым! 
Сагынып килдем сиңа, кара кашым. 
Синең кайнар сулышыңнан, әй сылуым, 
Акылдан шаша чуалган мескен башым. 

*** 
Сагыш кимерә. Таба алмыйм чарасын, 
Сиңа килдем. Бәйлә йөрәгем ярасын. 
Сөю-сөелү – ерак гасыр мирасы; 
Ярлар гына белә шифалы дәвасын. 

*** 
Сукыр мәхәббәт җанга берни тормас: 
Ташлы юлдан тигез генә сине бормас, 
Һич тынмас салкын җиле ике арада, 
Сайрашып яшәр өчен оя да кормас. 

*** 
Үсмер чакта мәхәббәт ишеген куркып кактым, 
Чибәр кызлар миңа баккач, өнсез үрә каттым. 
Берзаман хисләрем, елга кебек ташып китеп, 
Сөю утында дөрләп яндым, суларга баттым. 

*** 
Утым, ахры, сүнә, дигәндә, син булдың пәйда, 
Тартынма, нур түгеп, йөрәк түремә уз әйдә! 
Кара чәчемә көмеш бөртекләре кунса да, 
Әле каным кайный, йөрәгем дә түгел бәйдә. 

*** 
Дулкыннарга каршы колачым җәеп йөзәм мин, 
Тәнемдә көч-гайрәтем ташып тора – сизәм мин. 
Янымнан кояш көндәше – бер кыз үтеп бара, 
Читләр ярыдыр, дип тыелып калам – түзәм мин. 

*** 
Фахишәлектә кесәң яшел акча белән тулыр, 
Бермәлне, чәчәкләргә охшап, гүзәллегең сулыр. 
Хәтта нур чаткысы да күзләреңне ташлап качар, 
Кияүгә чыга калсаң, наз чишмәң корыган булыр. 

*** 
Бердәнберем – бакыйлыкта. Әй йөрәгем, түземле бул! 
Сагынасыңмы? – диләр миңа. Сагынмаган кая ул! 
Кичтән ятам, иртән торам, көндезләрен "тилерәм", 
Фотосурәтенә карап, сөйләшеп йөрим – бары шул! 

*** 
Алиһәм – фәрештәм син. Йөзең нур белән тулган, 
Шулай дип эндәшәм дә, син Җирдә туган. 
Яннарымнан куып җибәр әрсез сагышны, 
Шул иде бит җанга бертуктаусыз салкын куган. 

*** 
Минем алда тыз-быз килеп йөренәсең, 
Ул да булмый, мыегыма үреләсең. 
Хак сүз әйтәм: сәер кыланышың белән 
Миңа азгын сылу булып күренәсең. 

*** 
Беләсеңме, иркәм, сине яратам мин үлеп, 
Ә син йөрмә, берни булмагандай, миннән көлеп. 
Колакка ятышлы, йөрәгем көткән сүз әйтсәң, 
Гомер буе алма ашарбыз, урталай бүлеп.