ТӨП БАСМА КИТАБЫ

ИҖАТЫ ТУРЫНДА

 
Аңым белән җаным 
 
Мине җитәкләгән 
Җаным белән Аңым, 
Әйтерсең лә, алар – 
Кичем белән таңым. 
 
Әйдәп бара көчле, 
Ихтыярлы Аңым. 
Иярәмен аңа – 
Зур-зур минем адым. 
 
Аңа кирәк зур эш, 
Аңа кирәк уңыш. 
Мин бәхетле hәм шат, 
Иркен минем сулыш. 
 
Ә нигә соң бик еш 
Җаным бәргәләнә?! 
Исе китми аның 
Данга, мәртәбәгә. 
 
Сулкылдый ул, елый, 
Ярсулана кайчак, 
Табалмый тынычлык 
Дөньяларны айкап. 
 
Ишетә ул hәрчак 
Халыкның моң-зарын, 
Күрә ул үксезләр, 
Ятимнәр дә барын. 
 
Бер миндә, бер тәндә 
Сыешалар алар, 
Аңым тоймаганны, 
Бәлки, Җаным аңлар?! 
 
Аңым белән Җаным 
Алга алып бара. 
Гөлләр белән көлләр 
Артта калып бара. 
 
Мин 
 
Атым – Рифат, 
Үзем – ир-ат. 
Кайчак – айгыр, 
Кайчак – тай бер. 
 
Мин – Адәм баласы – 
Тәмугта янасы, 
Рәнҗемәгез миңа, кешеләр! 
Сез зурдан алмагыз – 
Калырсыз алмасыз, 
Сез дә бит нәкъ минем ишеләр! 
 
Без үскәндә 
 
Җәйләр эссе була иде, 
Яңгырлар да – көчле, 
Кышлар суык була иде, 
Төшләрем дә – төсле. 
Хәзер инде 
Эссе түгел, бик суык та, 
Сибәлидер яңгыр. 
Әллә инде мин үзем – 
Бер өшегән җандыр?! 
 
Яшь чагымда 
Шигырь яза идем кичләрен. 
Хәзер инде 
Таңда ташып чыга хисләрем. 
Нишләдем?! 
Уйланам. 
Аңладым – 
Ялгыз уянам! 
 
"Гөнаhсыз!" – дип күкрәк суга алмыйм, 
Гөнаhларым хәттин ашканнар. 
Гөнаhсызлар атсын миңа ташлар... 
Нигә әле бар да... качканнар?! 
 
Елый белмим. "Ела, җиңеләер!" – 
Диеп киңәш итә кайсылары. 
Бәлкем шигырьләрем – йөрәгемнән 
Тамган кайнар яшем тамчылары?! 
 
Безнең киләчәкләр – куе томан... 
И киләдер ерак карыйсы. 
Өметләнәм – шул томанда көтә 
Җиләк исе безне, кар исе... 
 
Күнектем күк усал сүзләргә, 
Ә шулай да җаным наз эзли... 
"Наз ярата!" – диеп яманлыйлар... 
Күңелем күктән киек каз күзли. 
 
Яшьлек бары бер була ул – 
Кайтып булмый аңа сагынып. 
Гомер елгалары кире акса, 
Кайтыр идем агып, сал булып. 
 
Агыйделнең ярларында, 
Алмачуар ялларында... 
Нидер эзли минем җаным 
һәр аткан таңнарымда. 
 
Көнләшәм инанганнардан – 
Агы – ак, кара – кара, 
Ә мин hаман нидер эзлим, 
Күңелемне актарам. 
 
Алда-артта яманлыйлар – 
Кайчак үләсем килә: 
Үлгәннәр бездә яхшылар – 
Яхшы буласым килә. 
 
Кош баласы очар кебек 
Канатын кагынганда. 
Канатсыз да очар идем 
Өзелеп сагынганда. 
 
Сатлыкҗаннар кире кайтып 
Тезләнделәр алдыма. 
Әллә чынлап үкенәме, 
Әллә янә алдыймы?! 
 
Кайчак килә бу Галәмдә 
Шып-шыпырт утырасы, 
Кайчак килә бу дөньяда 
Ду килеп котырасы. 
 
"Энем!" – диеп дәшкәннәргә 
Үпкәли идем элек. 
"Абый!" – дигәч, сискәндем мин, 
Олайганымны белеп. 
 
Алар мине хурлаганда 
Мин эшемне эшләдем... 
Юклы-барлы сүзләр өчен 
Мин телемне тешләдем. 
 
Нидер эзли, нидер тели күңел – 
Аңламыймын.           
"Җитәр инде, җитәр!" – диеп 
Алдалыймын. 
 
Кеше hаман исән, диләр, 
Аны онытмасалар. 
Оныгымның күңелендә 
Әле яшисем бар. 
 
Шагыйрь түгелмен мин, 
Мин – галим, 
Ә шулай да шигырь язам 
Нигә мин?! 
 
Кышны яратмыйм, 
Тик көтеп алам. 
Кыштан соң яз килә, 
Шуны бел, балам. 
 
Шигырь язган – 
Җанын ачкан... 
Торам шәрә тәндәй – 
Яраларга җиңел. 
 
Эзләп-эзләп табалмадым, 
Чөнки нәрсә эзләгәнемне 
Аңламадым. 
 
Курыкмыйм мин бәхетсезлектән, 
Куркам бары билгесезлектән. 
 
Кыен бәхетле булу – 
Бәхетсезлек килер, дип куркам. 
 
Елап туып та, 
Җырлап китсәң иде! 
 
Миңа күп кирәкми – 
Бәхет кенә! 
 
Кеше 
Кем ул Кеше?! Агым сумы? – 
Гомер ага су кебек. 
Кемнәр ага дәрьялардай, 
Кемдер, әйтерсең, күбек. 
Өстән генә, җайлап кына, 
Күренеп ага күбек. 
Тик чоңгылга эләккәндә – 
Булмаган гына кебек... 
 
Мин дөньяның күз күрке, дип 
Мактана Адәм, 
Сүзләреннән тып-тын гына 
Көләдер Галәм. 
 
Ир-атлар көчлерәк... 
Ә хатын-кыз көнчерәк. 
Шуңадырмы, замананы 
Алар бара өстерәп. 
 
Боргаланып ага сулар, 
Боргалана кешеләр... 
Боргаланган су болгана... 
Болганамы кешеләр? 
 
Кемнең юлдашы – кеше, 
Кемнекедер – эт, 
Кемнекедер – ат, 
Кемнекедер – бет. 
Кеше 
Наздан туа. 
Назсыз үлә. 
 
Кеше 
Яшәгәнен белә, 
Үлгәнен белми. 
 
Милләт 
Берсе – болгар, берсе – кыпчак, 
Кайсы Алтын Урдадан... 
Әллә инде татар дигән 
Милләт hич тә булмаган?! 
Берсе – мишәр, берсе – типтәр, 
Кайсылары – керәшен... 
Әй, татарым, син кайда соң?.. – 
Төшләремә керәсең... 
Төшләремә керәсең!!! 
 
Бер татар тарихына – мең фикер. 
"Милләт!" – диеп яна 
Берәүләр. 
Калган кебек инде 
Кисәүгә. 
Тик милләткә юк шул 
Җылысы да, 
Сүндермәсәң, тыгып 
Җылы суга. 
 
Җитте заман. Кайберәүләр 
Күкрәк суга: "Я – татарин!" 
Кайчан өйрәнер әйтергә: 
"Татар мин,– дип, – татар мин!" 
 
	"Иелгән башны кылыч кисми". 
	Татар халык мәкале 
 
 "Иелгән башны кылыч кисми". 
Юктыр монда хата. 
Иелгән башны кылыч кисми, 
Бары чаба балта. 
 
 * * * 
"Аерылганны – аю ашар..." – 
Шундый мәкаль татарда. 
Аю кирәкми татарга – 
Берсен-берсе ашарга... 
 
	"Бәхетнең тәхете юк, имеш". 
	Равил Фәйзуллин 
 
Бәхетлеләр шалашта да 
Тоя үзен тәхеттә. 
Бәхетсезләр тәхеттә дә 
Тоя үзен ләхеттә. 
 
Мине яратмыйлар – 
Әллә бәхетлемен?! 
Мактасалар – уйлыйм: 
Әллә ләхеттә мин? 
 
Бәхет... 
Кемгә – тәхет, 
Кемгә – ләхет. 
 
Дуслар 
 
Дошманнары күптән – 
Дуслары күпләр... 
Аерма түгелдер 
Җир белән күкләр. 
Берсенең калканы 
Күкрәген каплый, 
Икенчесенеке – 
Аркасын саклый. 
 
Ага сулар, китә дуслар, 
Китә дуслар еракка. 
Хатлар язмый, кире кайтмый – 
Кайтып булмый елап та. 
Җаның өши, әгәр сине 
Иң якын дустың сатса... 
Шулай суык буладыр ла 
Йөрәктә каның катса! 
Шатлыкларда дуслар күп була. 
Кайгыларда "дуслар"... юк була.