* * *
Әллә кай яклардан килеп чыктың -
Сине бит мин күрми калганмын. 
Моңсу күңел аңламый да калды
Сөю утларында янганын. 
Күңел кылларына чиртә-чиртә, 
Үтеп кердең йөрәк түренә. 
Күзләреңә багарга да куркам, 
Алар тирән, төпсез күренә. 
Елмаюлы йөзең, серле караш 
Уяттылар матур хисләрне. 
Безгә бәхет бүләк иткән өчен, 
Искә алам айлы кичләрне. 
Тормыш бусагасын атлап кердек,
Яшәр өчен сөеп-сөелеп. 
Матур тормыш дулкыннарын ярып, 
Яшик әле бергә, сөенеп.

* * *
Мин очрадым шундый күренешкә:
Ялгыз аккош йөзә зур күлдә.
Ара-тирә тавыш биреп ала,
Парын эзли кебек күренә.
Як-ягына карангалап ала,
Томшыгын ул суга тыккалый.
Канатлары белән суга кага,
Ялгызлыктан күңеле сыкрый.
Кем калдырган аны ялгызлыкта?
Һай, авыр ла аның язмышы.
Ялгыз аккош күргән көннән бирле
Кичерә алмыйм һичбер ялгышны.

* * *
Шагыйрь булып тумадым мин, 
Шигырь яза белмәдем.
Әмма ак кәгазь битенә 
Төшердем күңелдәген.

Шагыйрьләр шигырь язалар, 
Тозлап та, борычлап та. 
Әчеләре дә булгалый, 
Сипкәлиләр борчак та.

Дөньялыкка карап торам: 
Нәрсә булган бу халыкка? 
Яхшысын да, яманын да 
Сыйдырганнар бер калыпка.

Алдың, артың карап йөр син, 
Эләкмәскә тозакка. 
Белеп тор син, һәр нәрсәне 
Бикләп булмый йозакка.

Нурлы йөзләр, керсез күңел,
Өмет итә яктылыкны. 
Буйсындыра белү кирәк, 
Күрә белү матурлыкны.

Җир сулышын тоеп яши 
Сабые, яше, карты. 
Берәүләр типтереп яши, 
Күпләре - гел эш аты.

Иксез-чиксез табигатьнең 
һәр мизгеле - үз дигәне. 
Күпме буйсындырырга тырышма, 
Сиңа бирми дилбегәне.

Ә шулай да, беләбез бит,
Тырышлык бушка китми.
Бүген булмаса, иртәгә 
Ак бәхет ишек шакый.

Узган гомерләр исәбен
Әй, саныйсы калмаган.
Менә хәзер башкайларда
Җил тарар чәч калмаган.

Яшәдем мин гомеремдә 
Сөеп, кочаклап. 
Хәзер менә ерак калды, 
Җылы кочаклар.

* * *
Бер кыз бала атлый иртә таңда, 
Чәчкәйләрен үргән толым-толым. 
Йөзе - кояш, ә күзләрен кара! 
Зәңгәр күзләр чәчә бәхет нурын.
Кояш күтәрелә аяз күктә, 
Пәйда була алсу нурланыш. 
Күңел пәрдәләрен ача-ача, 
Керсен бәхет, якты юл алып. 
Сөенечле бәхет чаткылары 
Көтеп торсын һәрбер төбәктә. 
Ялкынланып килгән саф мәхәббәт
Дәрт кабызсын моңсу йөрәктә. 
Бәхетлеләр иле гөрләп торсын,
Бәхет кочып тусын балалар. 
Бәхетлеләр сөенечен күреп, 
Яшәсеннәр газиз аналар.

* * *
Гомер юллары катлаулы -
Адым саен сикәлтә. 
Бер елмаеп көлгән була, 
Бер карауга чирләтә. 
Күңел кылларын сихерләп, 
Чыгара төрле тавыш. 
Кайсы аның бик тә яман, 
Кайсы күңелгә ятыш. 
һәркем аера алмыйдыр 
Яхшы белән яманны. 
Колачын җәйгән киң итеп 
Буталчыклар заманы.
Чыгалсаң — чыгып каласың,
Чыгалмасаң - батасың. 
Горурлыгың калкан итеп, 
Алга карап атла син.
Күз карашың якты булсын, 
Ит кешегә изгелек. 
Изге җаннар арасында 
Син булырсың иң элек.

* * *
Туган илгә ямьле язлар килде, 
Яшеллеккә чумды тугайлар. 
Зәңгәр күкне сәхнә иткәннәр дә,
Матур көйләр суза тургайлар. 
Кояш чыга, алсу нурлар сибеп, 
Иркәли ул җанны, җиһанны.
Ык өстеннән күтәрелгән томан 
Каршы ала туган һәр таңны. 
Таң нурлары назлый күңелләрне, 
Таң җилләре сыйпый битләрне.
Таң уята барлык тереклекне 
Таң уята барлык җиһанны.

* * *
Үткән гомерләрне һәркем яза, 
Ә мин юллыйм аны үземчә. 
Күрер күзгә шундый яхшы кебек,
Күз күремем алдый үзенчә. 
Гомерләр бит синнән сорамыйлар, 
Үтә тора айлар, еллар да. 
Матур киләчәкне күрер өчен, 
Хыялланып туган һәр бала. 
Хыялландым, мин дә хыялландым.
Күп хыяллар калды еракта. 
Зур сынаулар аша үтә гомер: 
Сөенечләр, көенечләр аша, 
Үтә икән хәтта елап та.

ШИФА ЧИШМӘСЕ

Тау башыннан, ташлар арасыннан 
Челтерәп чыга шифа чишмәсе.
Күпме еллар, хәтта гасырлар 
Агым суы - аның юлдашы. 
Исеме дә шифа чишмәсе бит, 
Кыйблаларга таба агышы. 
Олы тарих аны әйтә алмый, 
Аксакаллар белми язмышын. 
Ә ул ага, һич тә буйсынмыйча, 
Үзгәртә алмый еллар фасылы. 
Кышын, җәен, язын, көзләрен дә
Агымнары аның ярсулы. 
Агымнары аның моңсулы. 
Чишмәләр бит агып тоташалар
Елгаларга, агым суларга. 
Шифа чишмәсенең саф суы да
Үзәннәргә кереп югала. 
Тау итәген шаулы урман итеп, 
Үсеп җитте нарат, каеннар. 
Бала чагым, гомер агышларым 
Чишмә челтерәвендә чагыла.

КЫШКЫ УРАМ

Иртә таңда нинди матур 
Кышкы ак урам. 
Әйтерсең лә, түшәгәннәр 
Ак нәфис юрган.

Шул иртәдә ашыга-ашыга 
Мин эшкә барам, 
һәркемнең дә ашыкканын 
Мин күреп калам.

һәркөн шулай ашыга-ашыга 
Янып эшлибез. 
Дус-туганнар белән хәтта 
Еш күрешмибез.

Эштән кайтам: ак кар ява, 
Чыккан ак буран. 
Күпне күргән нервлар да 
Таушалган, тузган.

Күңелдә юк артка таба 
Борылып карау. 
Уйлар, хисләр ашыгалар 
Һаман да алга.

Менә шулай ашыга-ашыга 
Еллар да узган. 
Үзебез дә сизмәгәнбез -
Гомерләр узган, 
Гомерләр узган...